109. Ey meselenin başından buraya kadar fehmiyle bana arkadaşlık eden zat…

Lâsiyyemat mütalaasına kaldığımız yerden devam ediyoruz:

فيا من رافقني  ey bana arkadaşlık eden zat  بفهمه  fehmiyle  من أول المسألة  meselenin başından  إلى هنا  buraya kadar.

Ey meselenin başından buraya kadar fehmiyle bana arkadaşlık eden zat! 

لا تظنّن  sakın zannetme  انحصارَ الدلائلِ  delillerin münhasır olduğunu  فيما سبق  geçmiş şeylere.

Sakın delillerin geçmiş şeylere münhasır olduğunu zannetme.

Biraz genişletirsek: Sakın ahiretin varlığına dair delillerin zikri geçen delillerle sınırlı olduğunu zannetme.

كلا  hayır  بل يُشير القرآن الحكيم  belki Kur’an-ı Hakîm işaret ediyor  إلى ما لا يعد ولا يحصى من أمارات  sayısız ve hesapsız emarelere  أن خالقَنا سينقلنا  Hâlıkımız bizi nakledecek  من هذا المشهر المؤقت  bu geçici meşherden  إلى مقرّ سلطنة ربوبيته الدائمة  daimî makarr-ı saltanat-ı rububiyetine (daimî olan saltanat-ı rububiyetinin payitahtına)  ويلوّح  ve (Kur’an) ima ediyor  إلى ما لا يحد ولا يُستقصى من علامات  hadsiz ve araştırılamayacak alametleri  أنه سيبدل هذه المملكةَ السيّالةَ السيارة  O (c.c.) bu seyyal (akıp giden) ve seyyar (sürekli hareket eden) memleketi değiştirecek  بتلك المملكة المستمرة السرمدية  şu sabit ve sermedî memleket ile. 

Hayır, belki Kur’an-ı Hakîm, Hâlıkımızın bizi bu geçici meşherden daimî makarr-ı saltanat-ı rububiyetine nakledeceğine dair sayısız ve hesapsız emarelere işaret ediyor. Ve yine Kur’an, Allahu Teâlâ’nın bu seyyal ve seyyar memleketi şu sabit ve sermedî memleket ile değiştireceğine dair hadsiz ve araştırılamayacak (kadar çok) alametleri ima ediyor.

İzah: Bu mesele Onuncu Söz’de şöyle geçiyor:

“Sakın zannetme, delail-i haşriye, bahsettiğimiz on iki hakikate münhasırdır. Hayır, belki yalnız Kur’an-ı Hakîm, geçen şu on iki hakikatleri bize ders verdiği gibi, daha binler vücuha işaret edip her bir vecih kavî bir emaredir ki Hâlıkımız bizi bu dâr-ı fâniden bir dâr-ı bakiye nakledecektir.”

Yine şöyle geçiyor:

“Hem kırk vecihle mucize olan Kur’an-ı Hakîm binler âyât-ı kat’iyesine istinad ederek, bütün kat’iyetle açtıkları ahiret yolunu ve küşad ettikleri cennet kapısını, sinek kanadı kadar kuvveti bulunmayan vâhî vehimler, ne haddi var ki kapatabilsin?”

Mana açık olduğundan izahına gerek duymuyor; mütalaa ve tefekkürünü sizlere havale ediyoruz.

Yazar: Sinan Yılmaz