9. Hâmisen: Mistar-ı kader üstünde kalem-i kudretiyle yazılan mektubat-ı Rabbâniyeyi…

On Birinci Söz’ün mütalaasına kaldığımız yerden devam ediyoruz:

Hâmisen: Mistar-ı kader üstünde kalem-i kudretiyle yazılan mektubat-ı Rabbâniyeyi mütalaa makamında, tefekkür ve istihsan vazifesine başladılar. (11. Söz)

“Mistar-ı kader” tabiri mecaz bir ifadedir.

Mistar: Yazı yazarken satırları doğru gösterebilmek için, lazım olan çizgileri çizmeye yarayan alettir.

Mistar-ı kader: Kader defterinin çizgileri manasında mecaz bir ifadedir.

Bu çizgiler üstünde, kudret kalemi işlemiş ve her bir mahluk âdeta Rabbanî bir kitap hükmüne getirilmiştir. Bu Rabbanî kitaplarda da Cenab-ı Hakk’ın esmâ-i hüsnası ve sıfat-ı ulyâsı yazılmıştır.

Bu makamda insanın vazifesi şudur:

– Rabbanî kitaplar hükmündeki mahlukatı -Allah hesabına- mütalaa etmek,

– Bu mütalaa neticesinde, o kitaplarda yazılmış olan esmâ-i hüsnayı ve sıfat-ı ulyâyı tefekkür etmek,

– Bu tefekkür ile de istihsan vazifesini eda etmek.

İstihsan: Beğenmek ve güzel bulmak demektir.

İstihsan vazifesi: Her biri birer mektubat-ı Rabbanî ve kaside-i İlahî hükmünde olan mahlukatı beğenmek ve o mektuplarda yazılı olan esmâ-i hüsna ve sıfat-ı ulyâyı güzel bulmaktır. Yani bir çiçeğe mana-yı harfî ile bakarak “Ne güzel yapılmış!” demek ve o çiçekte tecelli eden esmâ-i İlahînin güzelliğini ikrar ve tasdik etmektir.

Yazar: Sinan Yılmaz