16. Üçüncüsü: Şu teşhirgâh-ı dünyada, mahlukat nazarında, esma-i İlahiyenin sana taktıkları…

On Birinci Söz’ün mütalaasına kaldığımız yerden devam ediyoruz:

Üçüncüsü: Şu teşhirgâh-ı dünyada, mahlukat nazarında, esma-i İlahiyenin sana taktıkları garib sanatlarını ve latif cilvelerini bilerek hayatınla teşhir ve izhar etmektir. (11. Söz)

(Teşhirgâh-ı dünya: Dünya sergisi / İzhar: Gösterme)

İnsan, esmâ-i İlahiyenin âdeta bir aynası ve geniş bir tezgâhıdır. Mesela:

– İnsanın yüzü, Musavvir isminin bir tecellisidir.

– Hayatı, Muhyi isminin bir tecellisidir.

– Yüzündeki azalarının birbirine uyumlu olması, Âdil isminin bir tecellisidir.

– Her cihazında yüzlerce hikmetin bulunması, Hakîm isminin bir tecellisidir.

– Açılıp kapanan göz kapaklarının gözü temizlemesinden tutun kanın vücudu temizlemesine kadar bütün temizlik faaliyetleri, Kuddüs isminin bir cilvesidir.

– Uzuvlarının bir kalıptan çıkmışcasına yaratılışı, Bâri isminin bir tecellisidir.

– Bir damla sudan yaratılması, Hâlık isminin bir tecellisidir.

Bunlar gibi, insanın her bir hâli esma-i İlahiyenin garip bir sanatı ve latif bir cilvesidir.

İnsanın vazifesi ise esma-i İlahiyenin kendisine taktığı bu garip sanatları ve latif cilveleri bilerek hayatıyla teşhir etmektir. Yani kendisini okuması, kendinde tecelli eden esmayı bilmesi ve bu tecelliyi bilerek hayatıyla teşhir ve izhar etmesidir.

Yazar: Sinan Yılmaz