67. On Dokuzuncu Lem’a’da gözüken keramete dair bir sual

Soru: İktisat Risalesi olan On Dokuzuncu Lem’a’da Üstad Hazretleri şöyle buyurmuş:

“İktisat Risalesi’ni, üçü acemi olarak beş altı ayrı ayrı müstensih, ayrı ayrı yerde, ayrı ayrı nüshadan yazıp, birbirinden uzak, hatları birbirinden ayrı, hiç elifleri düşünmeyerek yazdıkları her bir nüshanın elifleri; duasız elli bir, dua ile beraber elli üçte tevafuk etmekle beraber; İktisat Risalesi’nin tarih-i telif ve istinsahı olan Rumîce elli bir ve Arabî elli üç tarihinde tevafuku ise şüphesiz tesadüf olamaz.”

Buradaki elif kerameti nedir? Ayrıca Üstadımız bir duadan bahsediyor. Hâlbuki eserde böyle bir dua yok. Bu meseleyi izah eder misiniz?

Elcevap: İktisat Risalesi’ni yazan beş altı müstensihin nüshalarında şu tevafuk gözükmüş:

Bu müstensihler;

– Ayrı ayrı yerde oldukları

– Ayrı ayrı nüshadan yazdıkları

– Birbirlerinden uzak oldukları

– Hatları birbirinden ayrı oldukları

– Ve elifleri düşünmeden yazdıkları hâlde her nüshada 51 satır elif harfiyle başlamış.

“Elif”lerin tevafukundan murad, satır başlarına gelen bu eliflerin diğer nüshalarla aynı sayıda olmasıdır. Bu sayı dua dâhil edilmezse 51; dua dâhil edilirse 53’tür.

Ayrıca bu 51 ve 53 rakamları bu eserin telif tarihine tevafuk ediyor. İktisat Risalesi’nin tarih-i telif ve istinsahı Rumîce 51, Arabîce 53’tür.

Bu tevafuklar da bu risalenin bir kerameti olup, iktisattaki bereketin keramet derecesine çıktığına bir işarettir.

Üstadımız, “Her bir nüshanın elifleri; duasız elli bir, dua ile beraber elli üçte tevafuk etmekle beraber…” buyurdu. Burada bahsi geçen dua, Üstadımızın nüshaların sonuna kendi el yazısıyla yazdığı duadır. Bu dua şu andaki kitaplarda mevcut değil. Bu duanın olduğu bir nüshaya ulaştım. Orijinal nüsha şöyle:

Üstadımızın dua ile kastettiği kısım  اللهم ile başlayan dua cümlesidir. Bu dua mevcut kitaplarda yok.

Ancak bu nüshada satır başı elif ile başlayan sadece bir satır var. O da  اللهم lafzı ile başlayan satır. Üstadımız, “Duasız elli bir, dua ile beraber elli üçte tevafuk etmekle beraber…” diyor. Buna göre, dua cümlesinde iki satırın elif ile başlaması lazım. Belki şöyle olabilir: Üstadımızın kastettiği nüshalarda  ارزق  lafzı ya da elifle başlayan başka bir kelime satır başına denk gelmiştir. O nüshalar elimizde olmadığından hangi kelimenin satır başına denk geldiğini tam bilmiyoruz.

Arapça bilmeyenler için duanın manasını da yazalım. Duanın manası şöyle:

“Ey Allah’ımız! Ya Kerîm, ya Ganiyy, ya Muğnî, ya Muhsin! Bu risalenin kâtibini en rahat bir hayatla, en mesut bir ömürle ve en geniş bir rızıkla rızıklandır. Onları şükreden muktesitlerden (iktisat edenlerden) eyle. Âmin, âmin, âmin.”

Yazar: Sinan Yılmaz